De Provinciale Statenleden Zuid-Holland walsen over gemeente en inwoners Korendijk heen.

Terwijl vanuit de overheid en zelfs vanuit de energieleveranciers meer aandacht is voor draagvlak van omwonenden bij de realisatie van windparken, krijgen de inwoners en gemeenteraadsleden van Korendijk de locatie van hun energieopgave letterlijk door hun strot geduwd. En eerlijk is eerlijk, er was al heel wat aan vooraf gegaan, maar wie mij vraagt te gaan stemmen bij de komende provinciale statenverkiezing krijgt een luid NEE te horen. Want dat deze volksvertegenwoordigers er niet voor ons zitten als inwoners van Zuid-Holland staat voor mij als een paal boven water.
Wat vooraf ging
De 5 gemeenten in de Hoeksche Waard dachten de dans wel te ontspringen. Iedereen wist dat er in Nederland maar liefst 6000 MW windenergie op land moest worden gerealiseerd. Dat was ook bekend bij een agrariër in Korendijk. Met zijn grond ingeklemd tussen twee dorpen had hij voldoende ruimte om windturbines te plaatsen en daarmee zijn zakken te vullen. Dat nou juist dat stukje grond het meest dichtbevolkte stuk is van de wijd uitgestrekte gemeente Korendijk, zag niemand en ook niemand van de gemeentebestuurders als een probleem. Die rotdingen zouden namelijk helemaal niet op ons eiland komen, we hadden immers de status ‘Nationaal Landschap’. 
Dat deze status al snel geen enkele betekenis meer zou hebben, daar was niemand op voorbereid. Vijf voor twaalf toen de Provincie onder andere locatie 50 in Korendijk had opgenomen in haar Provinciale Structuurvisie actualisering 2012 kwam de lokale politiek in beweging. Snel daarna kregen ze van de Provincie Zuid-Holland de kans binnen drie maanden gezamenlijk met locaties te komen. Maar na drie maanden rollenbollen en nimby gedrag op gemeentelijk niveau, was het resultaat nul. Nou liever gezegd minder dan nul want de Provincie Zuid-Holland was boos en die boosheid wordt vandaag de dag nog steeds als excuus gebruikt om lijnrecht tegen de wensen van bewoners en gemeenteraadsleden in, koers te houden op een windpark aan het Spui tussen Piershil en Nieuw-Beijerland. Dat de gemeenteraadsleden begin 2013 ook nog eens een document tekenden waarin zij vastlegden mee te werken, uit angst de regie en leges mis te lopen, hielp niet.
Wat er nu gebeurt
En bewoners? Ook die werden te laat wakker. Maar vanaf dat waakmoment zijn zij wel positief aan de slag gegaan. Er zijn handtekeningen verzameld, er is kennis opgedaan en er zijn eindeloos veel gesprekken geweest met de gemeenteraadsleden. Samen met het NLVOW is kennis opgebouwd, zodat raadsleden langs de weg van kennis en feiten konden beslissen over de windopgave in hun dorpen. En diezelfde gemeenteraad besloot gedurende dit traject achter haar inwoners te gaan staan. Waarbij overigens altijd is aangegeven bij de Provincie dat zij haar verantwoordelijkheid zou nemen en een windpark in haar gemeente zou realiseren. Er is echter wel gekozen om samen met de burgers op zoek te gaan naar de meest geschikte locatie. Via een stakeholderspanel, informatiebrieven en informatieavonden worden inwoners van Korendijk meegenomen in dit proces. Een proces waarbij duidelijk gezocht wordt naar zoveel mogelijk draagvlak. 

Maar geloof het of niet. De provincie is nog altijd boos. Dat de gemeente Korendijk zijn verantwoordelijkheden inmiddels serieus neemt en luistert naar haar burgers, met zorgvuldig onderzoek recht doet aan de wensen van haar inwoners, daar wil men in Den Haag niets van horen. Resultaten uit het verleden blijven de toekomst bepalen. De provincie Zuid-Holland dendert door en besluit nu, slechts drie maanden voor de uitslag van de brede MER naar de beste locatie, haar favoriete locatie en haar favoriete exploitant door ieders strot te duwen. Op 19 november wordt in de Statencommissie Ruimte en Leefomgeving het door gedeputeerde staten voorgestelde inpassingplan voor locatie 50 besproken. 
Als stemmer kan ik nu alleen nog maar hopen dat onze volksvertegenwoordiging zijn naam eer aan gaat doen!