Gebroken beloftes, daar hebben omwonenden regelmatig te maken. Beloftes over duurzaamheid, inspraak en eerlijk delen. Wat komt daar nou van terecht in de Wieringermeer?
Foto van Albert Stam.
Artikel verscheen in NRC op 5 juni 2020
In dit artikel van 5 juni 2020 in NRC.nl blijkt duidelijk de teleurstelling over de gang van zaken en wat de 100 windturbines betekenen voor de omgeving en voor de rest van Nederland: https://www.nrc.nl/nieuws/2020/06/05/gebroken-beloftes-hoe-de-wieringermeerpolder-dichtslibde-met-windturbines-en-datacentra-a4001882
Omwonenden verliezen woongenot en worden afgescheept met een schijntje en ze mogen via de Opslag Duurzame Energie meebetalen aan een half miljard subsidie waar het Zweedse Vattenfall mee gaat lopen. Van die 550 miljoen is 100 miljoen naar 32 grondeigenaren van de Wieringermeerpolder. Zij kregen ieder 3,3 miljoen omdat Vattenfall op hun grond 99 grote windturbines mag bouwen.
De belofte dat al die 1,3 miljard KWh stroom zou zorgen voor groene elektriciteit voor 370.000 huishoudens wordt niet nagekomen. Waar gaat al die stroom dan naar toe? Naar datacentra die de cloud gaan bedienen voor Afrika en het Midden-Oosten. MicroSoft en Google en zo nog andere multinationals die met aantrekkelijke grootverbruikerstarieven mooie sier kunnen maken met groene stroom. Ondertussen halen we de doelen van Parijs niet want de grootslurpers maken de stroomhonger alleen maar groter, alle energiebesparingen die we met zijn allen najagen ten spijt.
Podcast over dit zelfde onderwerp: https://open.spotify.com/episode/6kh3Yaq1uf7HK8MOwbqkC4?si=79YqXqdhTK-Ct7HyVxjrkA